ebruş KUŞ'um ben!!

Sabah kocamın beni sihhiye köprüsünde bırakmasıyla başladı zorlu macera!

Kızılaya kadar düşmemek için bütün kaslarımı sıka sıka yürüdüm! Çünkü ben düşene gülen insanlardanım. Düşmemem lazım. Bi düşsem olayın şokundan 3 gün çıkamıyorum. :)

Zaten gerilmiş vaziyette olan sinirlerim, önümdeki kızın düşmesiyle birlikte koptu!!

Önce insanı duygularım harekete geçti. Kalkmasına yardım ettim, sağını solunu çırptım, geçmiş olsun dedim ve yoluma devam ettim.
Ancak biraz ilerleyince şeytani duygularımın etkisiyle kıkırdaya kıkırdaya işyerime zor attım kendimi!!!

Şunları yazarken bile gülüyorum :)

Ne sandın yani?? O incecik topuklu çizmelerinle, şu karda buzda, kazasız belasız, herhangi bi yere ulaşabilecegini mi?? Ben düz tabanlı botlarımla zor adım atıyorum, sen hangi akla hizmet topuklu giyiniyosun? Hanım hanımcık giymişsin bari düşerken efendi gibi düş. Çot diye düştün önüme! Gülerim tabi!!

Kendim de düşsem gülerim!! Ama ben düşmüyorum, uçup konuyorum :)

Eskilerden bi gün, kaldırımda havalı havalı yürüyorum.. Derken ıslak bir yaprağa basıp uçmaya başlıyorum. Havada ilginç figürler yaptıktan sonra iki ayağımın üstüne hafifçe konuyorum! Yürüyüşüm gibi havalı bir konuş!! Ve bütün bunlar yavaş çekimde oluyo.. Adeta beyaz renkli bir taklacı güvercinim de hayran bakışlar eşliğinde, havada bikaç güzel takla attıktan sonra altın kafesimin üstüne konuyorum!!

Uçuşumu görmüş olabilecek gözlerden uzaklaşınca karnımı tuta tuta gülmeye başladım tabi!! Kendimi durduramıyorum!!

Published with Blogger-droid v2.0.9