Çok sevdiğim bi arkadaşımla görüştüm bugün telefonda!
Msnde durur ya insanlar hep, nasılsa hep var diye hiç yazmayız! Işte bu arkadaşım da hep öyle duruyodu. Bugün yazdım konuştuk çokça!
Beni tanıyanlar bilir ben öyle fik fik yazmayı sevmem. Dedim numaranı yolla arayım!
(mesaj yazmayı da sevmem ben biri mesaj çekerse uzun uzun cevap yazarım en son sıkılır mesajı bitiremeden 'arıyom' yazıp yollarım. Mesajı silmem çünkü o kadar yazmışım emeğime yazık!)
Neyse bu arkadaşım lisedeyken tebeşire alerjim var diye küsmüştü bana! O, öğretmen masasının önündeki en ön sıraya hoşlandığı kıza yakın olmak için gitmek istedi! Ben de alerjim olduğu için kalmak istedim o da bana küstü! Son sınıfta küstük bu arkadaşla ki kendisi herhangi bi lise arkadaşı değil, anasınıfından beri arkadaşım olur!
Bu yaptığı ayıbı da yüzüne vurdum bugün :)
Derken derken fotoğraflar gönderdik birbirimize!
Aa ne kadar da yaşlanmış öyle! Kırış kırış olmuş yüzü, saçları da dökülmüş :)
Ben onu la vita e bella filmindeki küçük çocuğa benzetirdim. Süt gibi böyle!! O zamanki halinden eser yok!
Benim hakkımda da yaz bişeyler dedi! Bende yazdım ışte! :)
Okuyacağını bildiğim için yazdım bunları! Hiç değişmemişsin hala gençsin arkadaşım!
Not: Bu posttan çıkarılması gereken ders; sıra arkadaşınızın tebeşire alerjisi varsa hiç bi kızdan hoşlanmamalısınız!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder